Dankzij programma’s als DNA Onbekend weten steeds meer mensen van het bestaan van een dna vaderschapstest. Maar wat weet je over de geschiedenis van de vaderschapstest?
Komst van de DNA test
Waar moederschap altijd vanzelfsprekend te duiden is, wil het aanwijzen van de echte vader nog wel eens ingewikkeld zijn. Dat veranderde in de jaren 80, toen DNA testen super accurraat werden en daarmee de eerste vaderschapstesten konden worden gedaan. Tot die tijd was er simpelweg geen manier om met 100% zekerheid te bewijzen dat je vader je vader is. Maar dat hield wanhopige vaders (of niet-vaders) niet tegen om het in ieder geval te proberen.
Roddels eeuwig populair
Tussen de 19e en 20e eeuw waren wetenschappers (en pseudo-wetenschappers) obsedeert met het vinden van manieren om vaderschap en erfelijkheid te bewijzen. Deze drang werd gevoed door kranten, die vaak vol stonden met sappige verhalen over onkuize manen en wellustige bekendheden. De aantrekkingskracht van dit soort roddels is van alle tijden.
Baby's wisselen
Maar ook door andere verhalen werd de vraag naar een verwantschaptest groter. Een voorbeeld uit de jaren 20 van de vorige eeuw. Toen werden de Verenigde Staten overspoeld door een paniek golf, omdat baby’s in ziekenhuizen misschie verwisseld zouden worden. Het werd een taak van de rechter om te bepalen welke baby bij welk wanhopig echtpaar hoorde: een onmogelijke taak. De vraag naar een erfelijkheidstest werd groter en groter.
Verwantschap theorieën
Sommige wetenschappers beweerden dat de richels in je gehemelte patronen vertoonden die van vader op zoon werden doorgegeven. Anderen baseerden zich op rassen onderzoek die bepaalde uiterlijke kenmerken koppelden aan rassen. Op basis van de grootte van je neus, de vorm van je oor of de textuur van je haar werd beoordeeld welke baby bij wie hoorde. De theorie van Dr. Albert Abrams sprak al helemaal tot de verbeelding. Hij had de zogenaamde ‘oscillophore’ uitgevonden, waarmee verwantschap zou kunnen worden bevestigd aan de hand van elektronische vibraties in het bloed. In werkelijkheid waren de testen niet erg accuraat.
"We're blood"
Maar verwantschap met bloed kunnen aantonen was in de geschiedenis al lang een populaire theorie. De kranten stonden daarom vol met de potentie van dit wonder apparaat. De rage werd gevoed door de maatschappelijke context, waarin vrouwen steeds onafhankelijker werden en transseksualiteit voor het eerst ter sprake kwam. In de jaren 30 ontdekten onderzoekers dat bloed weldegelijk een hint kan geven naar erfelijkheid, niet door elektronische pulsen maar door bloedgroepen (A, B, AB, O, etc.). Als een baby bloed type AB heeft en moeder A, moet de vader wel B of AB bloed hebben. Op deze wijze konden rechters eindelijk een gegronde uitspraak doen over erfelijkheid.
Dankzij de dna vaderschapstest , die vanaf de jaren 90 gangbaar werden, hoefden de rechters nooit meer te gissen.